O przechowaniu obornika cz. 9

Co się tyczy przeistoczenia zmineralizowanego azotu w ciała białkowe, to proces ten w większych rozmiarach nigdy niemal niema miejsca w nawozie. Zaznaczyliśmy bowiem, że zależnym on jest w pierwszym rzędzie od obecności, w ulegającej rozkładowi masie organicznej łatwo rozkładalnych związków węglowych, jak krochmal, cukry itp.

Ponieważ zaś te ciała ulegają bardzo szybkiemu rozkładowi, w nawozie przeto nie gromadzą się w większej ilości, a tern samem omawiany proces denitryfikacyjny nie znajduje dla siebie warunków odpowiednich i odbywać się może jedynie w stopniu bardzo nieznacznym.

Poznawszy charakter pożytecznych procesów biologiczno-chemicznych w nawozie przejdziemy, obecnie do przeglądu środków służących do konserwowania nawozu w celu zabezpieczenia go przed stratami w materii odżywczej, jak też przed obniżeniem jego wartości, jako środka melioracyjnego.

Chemiczne środki konserwujące, jak kainit, kwas siarkowy, superfosfat, gips, tak często zalecane w większości wypadków, wielkich rezultatów nie dają; zapobiec stratom mogą one wtedy jedynie, gdy będą użyte w znacznej ilości, co czyni je zbyt kosztownymi; z drugiej strony nadmierna ich ilość (zwłaszcza kwasu siarkowego), deprymująco oddziaływa na pożyteczne odmiany bakterii nawozowych.