Szkodniki różnych roślin

Szkodniki bobu i grochu

Pachótuka grochóweczk

Jest to szkodnik powodujący tzw. „robaczywienie” grochu. Motylek pojawia się na wiosnę i składa jaja pojedynczo na młode zawiązki strączków zaraz po okwitnięciu grochu. Z jaj tych wyległa gąsienica wygryza niedojrzałe ziarna grochu; potem wychodzi z dojrzewającego strączka i zakopuje się do ziemi. Zimuje w ziemi jako gąsienica lub poczwarka.

Zwalczanie pachówki grochóweczki jest bardzo trudne i ogranicza się do jak najwcześniejszego wysiewu grochu, aby większość kwiatów przekwitła i zawiązała strączki przed masowym pojawym motyli.

Strąkowiec bobowy i grochowy

Strąkowiec jest szkodnikiem ziaren bobu i grochu. Wyżera on ziarna od wewnątrz, nie niszcząc przy tym skórki zewnętrznej. Część chrząszczy wylęga się jesienią, część zaś przechowuje się do wiosny we wnętrzu ziarna. Wysiany na rolę wychodzi z wygryzionych ziaren jako owad dorosły i na roli przebywa aż do zawiązania się nowych strączków; wtedy składa jaja pojedynczo do zawiązków grochu czy bobu.

Zwalczanie:

1. Niewysiewanie grochu czy bobu, opanowanego przez strąkowca.
2. Zimą – przeniesienie ziarna opanowanego przez szkodnika, w szczelnie zawiązanych workach do ciepłych pomieszczeń. Wtedy strąkowiec wylęga się przedwcześnie, wychodzi z ziaren i nie znajdując odpowiedniej pory i warunków do życia zamiera.

Szkodnik koniczny

Pędruś koniczynowiec

Jest to drobny (ok. 3 mm) czarny chrząszczyk, spotykany często na liściach koniczyny. Zimuje on pod grudkami ziemi w zeschłych chwastach i opadłych liściach. Z wiosną w połowie maja pojawia się pędruś na koniczynie, dziurawiąc i wygryzając liście, tak że czasami zostają same żebra.

W początkach czerwca, kiedy na koniczynie zaczynają ukazywać się zielone jeszcze kwiatostany, samica pędrusia składa w nie pojedyncze jaja. Z jaj wylęga się larwa, która uszkadza podczas swego rozwoju 9 do 11 nasion koniczyny. Kwiatostany koniczyny opanowane przez pędrusia łatwo poznać, gdyż są przedwcześnie zbrunatniałe, zaschnięte i wydają tylko część nasion.

Walka ze szkodnikiem sprowadza się do skoszenia koniczyny wtedy, gdy pojawiają się na niej zielone, jeszcze w pączkach kwiatostany, aby zniszczyć poskładane w pączkach jaja. Dopiero drugi pokos koniczyny można pozostawić na nasienie, gdyż w tym czasie pędruś nie składa jaj w kwiatostany.

Szkodniki rzepaku

Słodyszek rzepakowiec

Słodyszki są to drobne, czarno-zielone chrząszcze, występujące na kwiatach rzepaku, brukwi, kapusty, łopuchy itp. Szkodnik ten składa jaja w pączki kwiatowe wyżej wspomnianych roślin krzyżowych, a wylęgające się ich małe larwki wygryzają wnętrze pączka i młode łuszczyny, uniemożliwiając wydanie nasion.

Zwalczanie szkodnika:

1. Tępienie usilne chwastów z rodziny krzyżowych, na którch żerują słodyszki, a więc: brukwi, łopuchy, ognichy itp.
2. Racjonalna uprawa rzepaku, dająca rośliny silne i odporne na opanowanie przez szkodnika.
3. Strząsanie chrząszczy na lepy.

Gnatarz rzepakowiec

Są to niewielkie, ciemno szare lub czarne gąsienice, występujące na rzepaku i gorczycy masowo, rzadziej na kapustach i chwastach z rodziny krzyżowych (brukiew, łopucha). Objadają one liście zostawiając z nich tylko żyłki. Ukazują się zwykle w ciągu lata w dwu pokoleniach, z których drugie jest często liczniejsze i przez to bardziej szkodliwe.

Zwalczanie:

1. Strząsanie słabo trzymających się na liściach gąsienic za pomocą sznura, niesionego przez dwu ludzi, którym silnie trącamy rośliny i niszczenie strząśniętych na ziemię gąsienic, przez motykowanie lub obradlenie.
2. Pryskanie plantacji opanowanej przez szkodnika środkami trującymi np.: zielenią paryską.

Inne szkodniki

Poza tym na rzepaku mogą występować również: pchełki, mszyce, bielinki, rolnice, błyszczka jarzynówka.

Szkodniki lnu

Pchełki ziemne

Pchełki ziemne są bardzo szkodliwe dla lnu, na wiosnę wygryzając otworki w liścieniach lub nagryzając łodyżki na wschodach lnu. Niekiedy całe roślinki lnu żółkną i zasychają z powodu silnego uszkodzenia przez pchełki. Dorosłe pchełki składają jaj przy szyjce korzeniowej młodej roślinki. Z jaj wylęgają się małe żółtawe larwki, które ogryzają korzonki lnu. W połowie września po przemianie w poczwarki wylęga się z nich drugie pokolenie jesienne pchełek, które żerują na miękkich jeszcze nasionach lnu.

Zwalczanie:

1. Wczesny siew lnu, aby rośliny wzeszły, wzmocniły się i stwardniały przed masowym pojawianiem się szkodnika.
2. Bardzo późny siew wtedy, gdy pierwsze pokolenie pchełek przestało już żerować, a drugie letnie jeszcze się nie zjawiło.
3. Przeoranie dokładne i głębokie miedz i usuwanie jesienią zeschłych roślin i chwastów dla zniszczenia zimowych kryjówek szkodnika.
4. Opylanie roślin opanowanych pchełką truciznami.