O przechowaniu obornika cz. 1

Z trzech względów obornik należy do najcenniejszych środków nawozowych: zawiera wszystkie pierwiastki pokarmowe, przez dostarczenie próchnicy nader dodatnio wpływa na fizyczne oraz chemiczne własności gleby, oraz dostarcza- pożytecznych bakterii.

W pierwotnej jednak swojej formie obornik jest jedynie surowym materiałem i trzeba dopiero całego szeregu procesów chemiczno-biologicznych, aby mógł on przejawić swe użyźniające własności. Ponieważ jednak, jak to widzimy z poprzedniego rozdziału, rozkład materii organicznej, a ta wszak stanowi główną masę obornika, może być nader różnolitym, w zależności od warunków w jakich ma miejsce, różnorodnymi też bardzo będą produkty przy tym rozkładzie powstające; przy czym jedne z nich będą dla celów rolnika pożądanymi, inne przyprawić go mogą o stratę, już to obniżając wartość odżywczą nawozu, już to pozbawiając go w części dodatniego wpływu na fizyczne własności gleby.

Konieczną tedy rzeczą będzie – dokładne, o ile to przy obecnym stanie teoretycznych wiadomości w tym względzie jest możliwym, zdanie sobie sprawy z tego, jakie mianowicie procesy rozkładowe w oborniku zachodzące uważać należy za pożądane dla rolnika, jakie zaś za szkodliwe, oraz jak postępować trzeba, aby procesy to skierować na drogę dla celów rolniczych najdogodniejszą.