Szkodniki uszkadzające liście

Autor: | Opublikowane w Zwalczanie szkodników Brak komentarzy Tagi:

Ślimaki

Występują one u nas bardzo często na polach, zwłaszcza pomrownik polny. Żeruje on na miękkich soczystych częściach roślin i szczególnie groźny jest jesienią na oziminach, a wiosną na warzywach. Zwykle pojawia się w większych ilościach na glebach lekkich i pulchnych. Zimuje w ziemi, zwinięty w kłębek i otoczony śluzem.

Zwalczanie polega na:

  1. Posypywaniu pola sproszkowanym wapnem (po upływie pół godziny należy powtórnie posypać pole wapnem) lub kainitem. Zabieg ten należy uskutecznić w dni pogodne i słoneczne.
  2. Sypaniu wałeczków na 2-5 cm. grubo, od strony pola opanowanego przez ślimaki, z plew jęczmiennych, wapna, kainitu, popiołu itp. dla stworzenia zapory.
  3. Dobre rezultaty daje bronowanie lub wałowanie roli w dni suche i upalne.
  4. Dla radykalnego zwalczania ślimaków na terenach zbyt wilgotnych konieczne jest osuszenie ich.

Ploniarka czarna

Jest to mała, czarna, zgarbiona muszka około 2,5-3  mm. Larwy ploniarki drobne, białe wyrządzają szkody w zbożach, polegające na zniszczeniu sercowej części źdźbła u podstawy listka środkowego rośliny, pod wpływem uszkodzeń źdźbło żółknie i zasycha. Roślina broni się nadmiernym rozkrzewieniem, larwy jednak przenoszą się i do świeżo powstałych źdźbeł bocznych i tak samo uszkadzają je. Skutkiem tych uszkodzeń roślina krzewi się jeszcze silniej (miewa nieraz ponad 50 źdźbeł) i może nie wydać żadnego plonu. Larwy zimują zwykle w roślinie, a na wiosnę tworzą się poczwarki, z których wylatują muchy składające jaja na późno siane jare zboże, zwłaszcza pszenicę. Larwy z jaj wylęgłe uszkadzają jarzyny tak samo jak poprzednie pokolenie oziminy. Drugie pokolenie tzw. letnie rozwija się w kłosach owsa, stokłosy, wiechliny lub perzu. Larwy wysysają zawiązki ziarna i w plewach zmieniają się w poczwarki, z których w sierpniu wylęgają się muchy i składają jaja trzeciego, jesiennego pokolenia na samosiewy lub wcześnie wysiane oziminy.

Sposoby zwalczania:

  1. Opóźnienie zasiewów ozimin przynajmniej do drugiej połowy września.
  2. Niezasiewanie w pobliżu ozimin opanowanych przez ploniarkę owsa, gdyż na niego przenosi się letnie pokolenie szkodnika.
  3. Podoranie ściernik natychmiast po zbiorze.
  4. Niszczenie przez głęboką orkę zimową samcosiewów i traw chwastów.

Mucha heska

Jest to maleńka (3 – 3,5 mm) czarna muszka, przypominająca kształtem komara. Mucha ta składa jaja na pochwach liściowych młodych ozimin tuż ponad węzłem korzeniowym, po kilku dniach wylęgają się małe, białe, beznogie larwy, które żerują za zewnętrznymi pochwami liści. Pochwy te nabrzmiewają kulisto i zasychają, a larwa uszkadza bardziej wewnętrzne liście. W ten sposób, gdy w  jednej roślinie spotykamy większą ilość larw (czasem do kilkunastu), roślina zasycha już w jesieni i w zeschniętych resztkach larwa przemienia się w brązową błyszczącą tzw. bobówkę, która jest stwardniałą skórką larwy, stanowiącą osłonkę poczwarki na zewnątrz i tak zimuje. Na wiosnę zwykle w tydzień po ustaleniu się ciepłej temperatury, wylęga się mucha z jesiennego pokolenia i składa jaja na zbożach jarych (pszenicy i jęczmieniu), gdzie w ten sam sposób rozwijają się larwy, poczwarki i owady dorosłe, tylko w dużo krótszym czasie z powodu dużo wyższej temperatury.

Dorosły owad składa jaja na zboża już kwitnące, pojedynczo ponad kolankami źdźbeł i larwa uszkadza źdźbła, powodując ich załamania w kolankach. Roślina taka ma bardzo charakterystyczny wygląd, gdyż przełamuje się w kolankach i pada na ziemię, następnie podnosi się i rośnie przekrzywiona do góry.

Jesienne pokolenie, jak było zaznaczone powyżej, składa jaja na samosiewach i na wczesnych oziminach (żyto i pszenica). Obie wyżej opisane muchy zbożowe, ploniarkę i muchę heską, rolnicy odróżniają zwykle po uszkodzonym zbożu, gdyż muszki obie są tak małe, że tylko wprawne oko może je odróżnić.

Zwalczanie:

  1. Opóźnienie zasiewów ozimin przynajmniej do drugiej połowy września.
  2. Jak najwcześniejszy siew jarek.
  3. Podoranie ściernisk zaraz po zebraniu zboża dla zniszczenia pozostałych tam larw i bobówek, a w razie silnego pojawienia się tej muchy spalenie ścierniska.
  4. Niszczenie dokładne przez głęboką orkę zimową samosiewów i traw – chwastów.
  5. W razie zupełnego zniszczenia na jesień ozimin, zaoranie ich przed zimą dla zniszczenia much i w ten sposób zapobiegnięcie rozprzestrzenianiu się wiosennego pokolenia much na zboża jare.